De Gruweltoren 3

Kaat heeft een geweldig idee. Onderin haar boekentas liggen al meer dan een maand boterhammen met ei. De boterhammen zijn onherkenbaar. Ze zijn bedekt met plukken groen en blauw haar. Ze zijn vochtig en er komt een vreselijke stank vanaf. Vanuit de zijkant druppelt een smerige brij. Ze moet ervan kokhalzen. Precies wat ze nodig heeft! Want als ze ervan eet, wordt ze ziek en hoeft ze niet naar school. Maar Kaat heeft de verkeerde dag gekozen om te spijbelen. Een dikke, grijze mist maakt de buitenwereld onzichtbaar. Dan verschijnt in de mist een onheilspellende smiley. De grijns van Bobbie Blaffer. Net nu Kaat dacht dat ze voorgoed verlost was van de krankzinnige tweelingbroer van haar favoriete schrijver. Terugkeren naar de Gruweltoren is wel het laatste waar ze op zit te wachten.
- Met illustraties van Leslie Saurus.

Fragment:

Daar, in het grauwe licht van de bewolkte nacht, stond de pompoen, met ogen die brandden als een hellevuur. Hij was weer heel. De stukken waren aan elkaar genaaid en leken net littekens. Precies zoals het gezicht van meneer Popinski. De overbuur, zo ontdekte Tiemen nu, zat verderop, gehuld in schaduw. Boven zijn hoofd flikkerde een gloeilampje aan en uit. Vanuit de rieten stoel op zijn veranda zat hij naar Tiemen te staren met een vlijmscherpe grijns. Zo’n grijns die je enkel met een scheermes in je gezicht kunt kerven.

Uitgeverij Zilverspoor, 2023