Zerk

Na het zien van een obscure filmtrailer is Rob helemaal overstuur. Iemand heeft zonder zijn medeweten zijn romandebuut verfilmd. De beelden zijn erger dan de talloze horrorfilms die hij al gekeken heeft. Dat weerhoudt hem er niet van om de zaak te onderzoeken. Maar iets probeert hem dat te beletten, iets dat zint op wraak. Gelukkig staat hij niet alleen. Sandy, een uitgebluste serveerster met een adembenemend litteken, is dol op zijn boek. Ze is slim en taai en minstens zo nieuwsgierig als hij. Om de waarheid te ontdekken zal Rob in zijn eigen duisternis moeten afdalen. Onderweg zal hij zichzelf misschien verliezen. Is hij daartoe bereid?

Fragment:

Zwart. De camera zoomt uit. De camera zoomt nog meer uit en toont een waterput. Op de bodem ligt een vormloze gedaante. Mens of dier, dat is moeilijk te zien, want de hoek is ongebruikelijk en het beeld is met opzet wazig. Misschien is het wel een kind. Uit het gekrijs valt het in ieder geval niet af te leiden. Rauwe keelklanken versmelten met de onwerkelijke melodie van een didgeridoo en dan verspringt het beeld. Wat volgt is een stroboscopische, nachtmerrieachtige montage waarin zich een aaneenschakeling van ondraaglijk lijden ontvouwt. Bloed. Botten. Ingewanden. De beelden flitsen voorbij als in een zoötroop. Dan zwelt het gekrijs aan en bereikt de melodie haar climax. Het voorlaatste shot toont een close-up van afschuwelijke verminkingen. Het onding opent zijn muil en smeekt om verlossing. In het shot dat daarop volgt, het allerlaatste, tuimelt de camera met misselijkmakende wentelingen in zijn aardedonkere keelgat. Zijn stem sterft. Zwart.

Uitgeverij Horizon, 2024