Deze website gebruikt cookies
Cookie voorkeuren
Wanneer je een website bezoekt, kan deze informatie in je browser opslaan of ophalen, meestal in de vorm van cookies. Deze informatie kan over jou, jouw voorkeuren of jouw apparaat gaan en wordt vooral gebruikt om de site te laten werken zoals je verwacht. De informatie identificeert je meestal niet direct, maar kan je een meer gepersonaliseerde webervaring bieden. Omdat wij je recht op privacy respecteren, kan je ervoor kiezen om sommige soorten cookies niet toe te staan. Klik op de verschillende categoriekoppen voor meer informatie en om onze standaardinstellingen te wijzigen. Het blokkeren van sommige soorten cookies kan echter van invloed zijn op je ervaring van de site en de diensten die we kunnen aanbieden.
Over Tom
Tom Thys (Antwerpen, 1983) is dertien als zijn moeder hem een gloednieuw exemplaar van De Griezelbus 3 van Paul van Loon cadeau doet. Rond diezelfde periode mag hij, lang na bedtijd, met haar meekijken naar een aflevering van The X-Files. We kunnen stellen dat de horrorzaadjes toen geplant zijn. Eenmaal de interesse was aangewakkerd, viel er nog weinig aan te doen. Tijdens zijn puberteit was Tom verslingerd aan het filmprogramma ‘Cult Night’ van Jan Verheyen, waarin naast B-films van allerlei allure vooral veel horror getoond werd. Toen hij in aanraking kwam met The Texas Chain Saw Massacre (1974) en Cannibal Holocaust (1980), ging hij volledig overstag.
De droom om regisseur te worden zag hij echter al snel in rook opgaan. Laat ons zeggen dat de omstandigheden niet de juiste waren en dat hij wellicht ook niet over het nodige talent en doorzettingsvermogen beschikte. Wel keek hij in de hierop volgende jaren de ene horrorfilm na de andere. In zijn studententijd spijbelde hij regelmatig en liep het aantal op tot vijf films per dag.
De droom om regisseur te worden zag hij echter al snel in rook opgaan. Laat ons zeggen dat de omstandigheden niet de juiste waren en dat hij wellicht ook niet over het nodige talent en doorzettingsvermogen beschikte. Wel keek hij in de hierop volgende jaren de ene horrorfilm na de andere. In zijn studententijd spijbelde hij regelmatig en liep het aantal op tot vijf films per dag.
Lezen deed hij vooralsnog amper, maar hij voelde wel de drang om over zijn passie (film) te schrijven. De eerste recensies van zijn hand verschenen bij o.a. Schokkend Nieuws en It’s Only A Movie. Op een bepaald moment waren er nog maar weinig films die hem konden verrassen of choqueren en besloot hij dat het tijd was om zelf verhalen te gaan verzinnen. Zijn eerste schrijfsels getuigden van een rijke verbeelding, maar helaas ook van een schabouwelijke kwaliteit. Toch liet hij zich niet ontmoedigen en bleef hij schrijven. Om zich te bekwamen in het vak bestudeerde hij de literatuur van onder anderen Clive Barker en H.P. Lovecraft. Ook het deelnemen aan schrijfwedstrijden was een belangrijke drijfveer.
Na lang zwoegen verscheen in 2014 Volmaakt monster, zijn eerste verhalenbundel, bij uitgeverij Zilverspoor. Al snel volgden er nog twee verhalenbundels alsook een trilogie voor kinderen onder de naam ‘De Gruweltoren’. Hoewel Tom nooit de ambitie had om kinderboeken te schrijven, bleek het een hele goede manier om de stiel nog beter onder de knie te krijgen. De Gruweltoren was in die mate succesvol dat Tom werd opgevist door een grote uitgeverij waarvoor hij opnieuw enkele kinderboeken schreef, waaronder Duisterhuys. Dit boek werd prompt geselecteerd voor de leesjury en betekende het begin van een lange reeks lezingen overal in Vlaanderen. Gaandeweg besefte hij dat het bedenken van verhalen datgene was wat hij het liefste deed en waar hij ook alsmaar beter in werd. Uiteindelijk slaagde hij erin om zijn (nieuwe) droom te verwezenlijken: met Zerk publiceerde hij in 2024 zijn eerste horrorroman voor volwassenen. Het boek behoorde volgens De Morgen tot de top vijf enge boeken van het jaar. Terugkerende thema’s in de boeken van Tom zijn: de schoonheid van verval, subversieve kunst, ongezonde obsessies en de metamorfose van het lichaam.
Aangezien het niet eenvoudig is om van de pen te leven, werkt Tom daarnaast nog in een bibliotheek in Antwerpen. Kortom, hij zit 24/7 met zijn neus tussen de boeken. De titels die hem het meest overdonderden waren: The Beach (Alex Garland, 1996), The Divine Farce (Michael S.A. Graziano, 2009), Solaris (Stanislaw Lem, 1961), High Rise (J.G. Ballard, 1975), Crash (J.G. Ballard, 1973), Microserfs (Douglas Coupland, 1995), Lord of the Flies (William Golding, 1954), Haunted (Chuck Palahniuk, 2005), The Shards (Bret Easton Ellis, 2023) en De Toverberg (Thomas Mann, 1924). Uiteraard is hij nog steeds gepassioneerd door obscure horrorfilms. Elk jaar rond Halloween houdt hij een marathon van dertien films. Om al die indrukken te verwerken, zondert hij zich af en toe voor langere tijd af in de stilte van een uitgestrekt woud.
Aangezien het niet eenvoudig is om van de pen te leven, werkt Tom daarnaast nog in een bibliotheek in Antwerpen. Kortom, hij zit 24/7 met zijn neus tussen de boeken. De titels die hem het meest overdonderden waren: The Beach (Alex Garland, 1996), The Divine Farce (Michael S.A. Graziano, 2009), Solaris (Stanislaw Lem, 1961), High Rise (J.G. Ballard, 1975), Crash (J.G. Ballard, 1973), Microserfs (Douglas Coupland, 1995), Lord of the Flies (William Golding, 1954), Haunted (Chuck Palahniuk, 2005), The Shards (Bret Easton Ellis, 2023) en De Toverberg (Thomas Mann, 1924). Uiteraard is hij nog steeds gepassioneerd door obscure horrorfilms. Elk jaar rond Halloween houdt hij een marathon van dertien films. Om al die indrukken te verwerken, zondert hij zich af en toe voor langere tijd af in de stilte van een uitgestrekt woud.